Een negatieve spaarrente dreigt. Het doet zelfs mensen die zich altijd verre van de beurs hebben gehouden nu overwegen om naar alternatieven te zoeken.
Slim beleggen is niet moeilijk. Al het leergeld heb ik voor u betaald. In mijn eerste beursleven belegde ik impulsief. Bij een stijgende beurs is dat geen probleem overigens, al vervluchtigt een deel van je rendement wel door de hoge transactiekosten. Ik deed alles: aandelen, opties, gedekt schrijven (calls verkopen), aandelen verzekeren, al dan niet met de onderliggende waarden in bezit (puts kopen). Toen na september 2001 de muziek eruit was, was alle winst in een zucht verdwenen. Rijkdom die te snel komt, brengt geen geluk.
Ik trok de stekker uit al mijn activiteiten, al bleef een gevoel hangen dat het slimmer had gekund. Er begon een periode van gisting, het geleerde in deze eerste periode bezonk, totdat ik geleidelijk een strategie voor mij zag die eigenlijk niet kon falen. Want één ding had ik wel geconstateerd: er is altijd wel iets dat wel stijgt in waarde, alleen ik had het nooit in bezit. Is het niet vastgoed, dan zijn het wel obligaties, zijn het niet aandelen, dan toch wel grondstoffen. En er is de rente, soms best hoog, soms erg laag. Een impulsief belegger loopt echter vrijwel altijd achter de feiten aan.
Mijn nieuwe strategie is dus geen kwestie van er bovenop zitten. Men hangt eerder onderuit. Ik pas haar nu een jaar of vijftien toe en durf intussen wel te stellen dat het gemiddelde rendement niet alleen de rente verslaat, maar ook vaak de markt (al heb ik het nooit heel precies uitgezocht).
Ik laat de lezer niet langer in spanning. Het geheim is spreiding. Niet van aandelen, dat bereikt men doorgaans ook al wel met een aandelenfonds en dat gaat precies even hard onderuit als de rest van de beurs; zo gauw het sentiment omslaat. Spreiding in categorieën is het geheim. En het tweede punt, hiermee samenhangend, is consequent zijn. Drie, ten slotte: zo weinig mogelijk handelen. Drie basisregels: categorieën spreiden – vasthouden aan de strategie – activiteit beperken.
De categorieën zijn:
1. Aandelen. Een fonds. Ik kies voor ASN Aandelenfonds en heb ook een vergelijkbaar fonds van Triodos in portefeuille. Samen moeten zij 20% van het totaalbedrag uitmaken.
2. Obligaties. Ook weer een fonds. Ik heb ASN Obligatiefonds en opnieuw een vergelijkbaar fonds van Triodos. Ook zij moeten samen 20% van het totaal zijn.
3. Geld. Hier een combinatie van een langlopende deposito in combinatie met een gewone spaarrekening. Een deel flexibel, een deel langer vaststaand dus. Ook weer 20%.
De eerste drie zijn niet bepaald uniek, er zijn meer mensen die een dergelijke portefeuille aanhouden, die dan vaak als defensief wordt gezien door de relatieve grote component geld en obligaties. Nu mijn uitbreiding hierop.
4. Vastgoed*. Hangt samen met aandelen, maar heeft toch een eigen dynamiek. Lang zat ik in Triodos Vastgoedfonds, maar dat fonds werd helaas ontbonden**. Nu ACTIAM Verantwoord index Vastgoed Europa. 20% van het totaal ook weer.
5. Grondstoffen. Ik heb sinds 2007 goudcertificaten in bezit en dat legde me geen windeieren. Zeer volatiel, maar het fungeert steevast als een vangnet voor de rest van de portefeuille. Vallen aandelen naar beneden, dan vliegt het goud soms omhoog. Ik heb uit de tijd dat deze certificaten nog makkelijk aan te schaffen waren nog steeds RBS Goudcertificaten, tegenwoordig zijn deze lastig aan te kopen (wel makkelijk te verkopen). Nu vul ik dit deel aan met twee ETF’s: IShares physical Gold en Wisdomtree physical Silver. Ook samen 20%.
Daarmee zijn we er al bijna. De volgende stap is consequent zijn en…lui. Bepaal de frequentie van de beleggingsactiviteiten per jaar. Dat kan eens per maand zijn, eens per kwartaal. Of nog minder vaak. 20 / 20 / 20 / 20 / 20 % zal de verhouding binnen de portefeuille na één dag al niet meer zijn. De crux: Koop daar bij waar een categorie duidelijk onder de 20% is gekomen, door daling van koersen of door het stijgen van de rest, ieder belegmoment weer. Verkoop in principe niet, tenzij er geld nodig is voor een grote uitgave. Dan verkopen uit die categorie die duidelijk boven de 20% is gekomen. Dividend laten herbeleggen als dat zonder transactiekosten kan, anders niet.
Het is een lange-termijn-strategie. Bij een crash van de beurs zullen aandelen en vastgoed vaak hard dalen, goud meestal stijgen, de rente ook, maar niet altijd zal het een het ander (volledig) compenseren. De methode is ook weer geen Haarlemmer olie die ieder verlies op elk moment uitsluit. Zulke perioden echter vormen altijd een gunstig koopmoment voor aandelen en/of vastgoed. Andersom kunnen grondstoffen een flinke duikeling maken als het op de beurs voor de wind gaat. Dat is dan weer een goed koopmoment voor goud of zilver. Mits dat onder de 20% is gekomen! Obligaties zijn rentegevoelig, stijgt de rente dan dalen ze meestal in waarde. Ook daar een wisselwerking. Communicerende vaten is de analogie. En daarom de naam waarmee ik mijn strategie heb gedoopt.
Beleggen in een categorie die aan het onderuit gaan is, voelt overigens contra-intuïtief. Het is go-with-the-flow maar dan andersom; start-loss. Toch lijkt het over een langere tijdspanne erg goed te werken. Als het tij keert, ben je niet op tijd, maar de tijd ver vooruit geweest. “Never catch a falling knife” hoort men ook vaak. Er gaat geen belletje als de bodem is bereikt. Dat is waar. Leidend moet daarom het vaste belegmoment zijn, niet de gedachte ‘nu kan het niet lager meer.’
Probeer het eens, desnoods met een laag bedrag. Onderga beleggen.
levensslingers 