Al vaak ben ik voor gek verklaard, maar ik maak nog wel eens iets over aan een goed doel. Het argument dat ik het vaakst tegen hoor is dat er zo weinig zou aankomen bij de beoogde hulpbehoevenden. Ik wilde altijd denken dat dat wel meeviel, totdat ik op deze site stuitte.
Ik moet toegeven dat ik daar niet vrolijk van werd. Waar zijn nog directeuren te vinden die – liefst uit aard der zaak – met twee- maximaal driemaal modaal genoegen nemen? Waarom moet ik met mijn relatief bescheiden salaris* een tweede huis in Portugal financieren voor iemand die een charitatieve stichting alleen wil leiden voor een ton of meer?
Voor welke betrokkene ook die dit leest: directies met salarissen boven de 90K hoeven mij geen acceptgiro meer te sturen: die zal onmiddellijk verscheurd in de prullenbak belanden.
* maar genoeg voor een klein gezin
levensslingers 